Sprenger - Wolmer 90
Roderwolde is tegenwoordig in de omgeving wel bekend door de vele activiteiten die hier worden georganiseerd. Dat dit vroeger wel anders was mag blijken uit onderstaande tekst uit De Schoolkrant van januari 1961.
Mijn entree in Roderwolde
Toen ik bericht kreeg, dat ik een proefles moest komen geven in Roderwolde, heb ik eerst de kaart er eens bijgehaald om te zien, waar dat grote oord wel lag. Hoe betrekkelijk dichtbij ik ook woon, Roderwolde als zodanig was mij onbekend. Ik zocht in de gemeente Roden en vond het plaatsje.
Op een verlofdag toog ik op pad om eerst nog wat inlichtingen te krijgen bij het hoofd. In Groningen bij de ESA gevraagd naar een bus. Ja, meneer, vanochtend is er een bus naar Roderwolde gegaan.
Nu de eerste uren niet weer. Dat klonk niet erg bemoedigend. De moed begon al wel te zinken… Op de terugweg naar huis bedacht ik me weer.
Het was toch wel van belang dat ik eens ging kijken. Dus tegen de avond er maar per auto op af. Dat viel ook niet mee. In Hoogkerk waren we de richting Roden opgegaan en kwamen spoedig aan een school bij een paar huizen. Het bleek bij navraag nog lang geen Roderwolde te zijn (Niestijl, red.). Voor Roderwolde moesten we over de nieuwe weg, richting Leek en dan bij Vierverlaten de weg op naar Roderwolde.
Jonge, jonge, U moet toegeven, van die kant af maakt het dorp bepaald geen aantrekkelijke indruk langs die kale weg. Ik dacht minstens ergens van de wereld af te zullen vallen en de lust om naar Roderwolde te gaan ontging me wel een beetje. Toen kwam echter de kennismaking met de heer Van der Velde. De school zag er niet onaardig uit, zodat de moed weer toenam. De terugweg ging via Roden en Peize. Het bleek, dat je aan die kant van het dorp weer tussen de mensen kwam. Ten noorden was ik bijna van de wereld afgegleden, hier klom ik er weer aardig tegenop. Een beetje bosrijke omgeving had mij als echte Hoogelandster kleikloet altijd wel aangetrokken en ik besloot dan ook om het er maar op te wagen.
Toen we dan ook voor de balie moesten heb ik mijn best gedaan om er het beste van te maken.
Ik was, toen ik de benoeming kreeg, verheugd dat het doorging. Ook Abcoude stond nl. op het spel, maar Drente leek me toch aantrekkelijker.
En tot nu toe heb ik er nog geen spijt van gehad in Roderwolde te zijn neergestreken. Ik hoop, dat het voor ons allen een prettige samenwerking mag worden speciaal in 't belang van Uw kinderen.
R.W.Sprenger
EM