Jacht - Wolmer 82

Jagers hebben intussen al weer wat afstand genomen van het jagen. De frustratie zal daarom ook wat minder groot zijn bij het lezen van het stuk uit de Schoolkrant van februari 1961.

't Wonderschot

" 't Is umtrent zo'n vieftig jaor leen," zee Aol Harm, "een paor jaor naoda'w van de negentiende in twintigste eeuw overstapten, en 't was winterdag, mooi vöstig weer. 't Zag der hier in 't veld aans oet as op 't heden. Der was aorig meer wild, want er was veul maer ruumte en 't was ok veul rustiger in 't veld. Toen wol 't wal gebeuren, dat as 'n boer met de wagen deur 't veld ree um 'n voor zudden op te halen, dat paerd opiens staon bleef umdat er 'n haas in 't wagenspoor lag. Dan mus die boer eerst de haas votjagen, aans kun e der niet langes... A'j in die tied een dag op jacht gungen, dan kwam ie 's nommedags met 'n vracht in hoes. Zo leup ik dan in die tied op 'n mörgen met 't geweer de schaopedrift oet 't veld in, op de stroom an. Ik had al 'n maol of wat een toggel wilde gaanzen overtrekken zien en ik dacht bij mij zöls, die kunden wel ies op de stroom an gaon. 't Had al 'n dikke week lang helder op vreuren, maor de stroom lag nog lös. Ik was 't heideveld al dwars overlopen en al 'n paar tree in 't stuk van Oostengs volk, toen der 'n toggel gaanzen an kwamp vliegen. Ze kwamen recht op mij an, maor nogal aorig hoog. Toen ze umtrent boven mij waren daenk ik, ik waog d'r 'n schot op, want ze vliegt toch wieder as de stroom. Ik lee an, scheut en... de veurste diezelde 'n paor maol over de kop en toen zoesde umdeel. Zo'n honderd meter wieder kwam e an de kaant in de heide trecht. Ik leup d'r op an en met da'k hum oppakte - een dik biest was 't - toen zag ik... datte boven op 'n haas lag. Die had daor mooi in 't leger legen, maor toen die gaans boven op hum völ, kun e dat zeker niet verdragen, want hij was mors

dood. Ik daenk, da's 'n verdielig schot, een gaans en een haas in ien schot. Ik pak ok de haas op, maor die zat under 't bloed, van die gaans. Kaerel, wat 'n bloed. Ik daenk, dat wordt 'n dikke smeerboel, lao 'k maor even hen de stroom gaon um dat bloed der of te spulen. Ik loop hen de stroom en slao de haas een maol of wat deur 't water hen-en-waer en metien krieg ik mij daor een schok an den arm, dat ik haost met haas en al in de stroom terecht kommen was. Maor wat was 't geval ? Der had 'n dikke snoek een raom daon naor de haas en hum in de kop beten. En die snoek had zuk zo vast beten, dat, toen ik de haas hen boven trök, ik ok de snoek - van umtrent dartien pond - op de wal haalde... Nou, toen was 't mij genog, want ik had nou in ien schot een gaans, een haas... en een snoek scheuten...

G. Kuipers.

(Overgenomen uit "De Brummelwal", een nieuw Drents leesboekje voor Drentse scholen)